Neden her yazıma "uzuuuun bir aradan sonra" diye başlamak zorundayım bilemiyorum. Biraz tembel bir blogerım galiba. Ama bu uzun arada hayatımda degişiklikler oldu. Artık sol elimde bir yüzük, yüzümde de anlamsız (bana göre anlamlı) bir gülümseme var. Artık kendimi pastalara adıyabilirim...
1 yorum:
Benim minik pasta cadım, kendini pastalarına ve blog'una adAmanı dört gözle bekliyorum :)
Yorum Gönder